O książce: 2015 / Książka jest zbiorem artykułów o tematyce historycznej i aktualnej. Centralne miejsce zajmuje esej „Stalin, Wasilewski i Żukow. Bitwy o Leningrad”. Powstały przed II wojną światową tandem Stalin-Żukow doprowadził do dużych strat naszych wojsk i naszego terytorium w początkowym okresie wojny. Powstały w latach wojny tandem Stalin-Wasilewski, poprzez dobrze rozwinięte i przeprowadzone działania wojskowe, doprowadził do licznych zwycięstw na polach bitew i zwycięstwa nad hitlerowskimi Niemcami. Jako najwybitniejszy dowódca wojskowy Stalin mianował Wasilewskiego Naczelnym Dowódcą wojsk przeciwko Japonii. W ciągu 24 dni wojska japońskie zostały pokonane i skapitulowały. Stalin cenił Wasilewskiego znacznie wyżej niż Żukowa. W ciągu półtora roku Wasilewski przeszedł od generała dywizji do marszałka ZSRR. W latach wojny Wasilewski otrzymał wszystkie zamówienia, jakie otrzymał Żukow, ale cena każdego zamówienia była znacznie wyższa. Po wojnie Stalin mianował Żukowa dowódcą najpierw Odessy, a następnie Uralskiego Okręgu Wojskowego. Wasilewski za Stalina był mianowany na wyższe stanowiska wojskowe: od 1946 r. - szef Sztabu Generalnego, a od 1959 r. aż do śmierci Stalina (a dokładniej do 16 marca 1953 r.) minister Sił Zbrojnych ZSRR. Nie jest jasne, dlaczego nazwisko Żukowa jest teraz tak głośno, podczas gdy nazwisko Wasilewskiego, który w znacznie większym stopniu przyczynił się do zwycięstwa nad hitlerowskimi Niemcami, a zwłaszcza nad Japonią, a także do rozwoju nauk wojskowych, pozostaje w pamięci. cienie?